Бог дава, а луѓето користат, но еден се ќе ти се врати - приказната на овој старец ќе ви ги отвори очите

Немал Бог знае што, но срцето било задоволно со тоа што го имал. Срцето било полно со љубов од кое се раѓало почитување. Таткото бил татко, мајката - мајка, а детето - дете. А денеска? не треба премногу да се зборува, се се знае, вака почнува приказната на еден дедо кој ќе ви ги отвори очите. 

Се повеќе во светот се мијат со своите сопствени солзи, бидејќи среќата за некои е поим а за некои бајка. Ако мене ме прашуваш, сине, јас долго, долго не сум почуствувал трошка среќа и спокој. Долго време се немам насмеано. Знаеш онака од душа. Ма секако ја нарекував, но не сум знаел дека треба да сам да ја повикам, но сега знам....

Ако ме прашуваш за деца? Добри ми се, нека се живи и здрави. Сите имаат свои деца и свои животи. Доаѓаат онолку колку можат и ми пружаат она колку што можат. Седам покрај прозорецот и гелдам со часови некаде, а да ме прашаш кае, не знам ни самиот. Но гледам и чекам и кога ќе ги здогледам милите лица на моите деца како сонце да ме огрева. Мада, ретко сонце ме огрева. Ми велат дека имаат премногу обврски и постојано се во некоја гужва. 

Запамети, сине мој, Бог дава, а луѓето користат. Сепак, нешто добро ни дава и ни остава, а тоа е дека сите сме деца и дека ќе бидеме родители. Да само денес сме малди, а утре стари. Денеска сме млади, а утре слаби. енес сме здрави, а утре кој знае? 
И да, ако има правда  ете баш тука се наоѓа. И јас некогаш сум бил млади и силен. И јас бев среќен и возбден. И мене мојата мајка и мојот татко ме чекаа, а денеска чекам и јас. Затоа не заборавај  сине, се се враќа.